Het mooie van zeilen is dat je je voortbeweegt door gebruik te maken van de wind in de zeilen. Of beter gezegd, de windstroming langs de zeilen. Ogenschijnlijk moeiteloos en zonder het lawaai van een hulpmotor glijdt ons schip door het water. We voelen ons daardoor één met de elementen. Dat er toch heel wat bij komt kijken alvorens die wind langs de zeilen ervoor zorgt dat we inderdaad vooruit gaan realiseren we ons meestal niet. En eigenlijk hoeft dat ook niet. Het analyseren van wat er precies gebeurt in termen van hydro- en aërodynamica is interessant voor natuurkundigen en fanatieke freaks, maar voor ons doornsnee zeilers nauwelijks. We zullen er geen spat harder door varen als we het al kunnen volgen. De praktische toepassing van die theorie is echter wel interessant. Doen we dat goed dan vaart de boot lekker en gaan we ook nog eens harder dan degenen die het minder goed doen.