Dit boek heeft tot onderwerp de taakverdeling tussen de gewone rechter en de organen die met bestuursrechtspraak zijn belast. Uitgangspunt is de regeling van de rechtsmacht in de Grondwet en in de wetten die de taak van de verschillende rechters omschrijven. Bepalend is de bevoegdheid van de bestuursrechter, maar in feite wordt de scheidslijn getrokken door de rechtspraak van de burgerlijke rechter en de strafrechter. Centraal in die rechtspraak staat het beginsel van de formele rechtskracht, dat door de Hoge Raad als onontbeerlijk wordt beschouwd. In de vierde druk is de tot november 2014 gepubliceerde rechtspraak opgenomen. Voorts komen aan de orde de gevolgen die enkele bepalingen van de 1 januari 2013 in werking getreden Wet aanpassing bestuursprocesrecht zullen hebben voor de rechtspraak van de burgerlijke rechter. Besproken worden voorts de plannen van het kabinet met betrekking tot de verdeling van de taken tussen colleges die met bestuursrechtspraak zijn belast, met als gevolg de opheffing van de Centrale Raad van Beroep en het College van Beroep voor het bedrijfsleven. Nader wordt ingegaan op enkele bijzondere onderwerpen, zoals de rechtspraak inzake bevoegdhedenovereenkomsten, en de overschrijding van beslistermijnen en de redelijke termijn in art. 6 EVRM. Mede in verband met recente rechtspraak is wederom bijzondere aandacht gegeven aan de werking van de vernietiging van een besluit wegens strijd met het recht, waarbij een poging is gedaan door een nieuw criterium voor de aansprakelijkheid jegens de verschillende betrokkenen meer duidelijkheid te scheppen, gelet op de ingewikkelde en niet steeds consistente rechtspraak over deze gecompliceerde materie. Aandacht is besteed aan de nietigheid van bedingen in overeenkomsten met bestuursorganen, en de vraag of er sprake is van een onaanvaardbare doorkruising van burgerlijk recht en publiekrechtelijke bevoegdheden. Tenslotte is het jurisprudentieregister verduidelijkt door een verwijzing naar de verschillende onderwerpen in het omvangrijke onderdeel over de hoofdregel van de formele rechtskracht.