De notaris ziet zich regelmatig geplaatst voor een dilemma: is zijn medewerking aan de totstandbrenging van een door partijen gewenste rechtshandeling toegestaan of niet? De Wet op het notarisambt verplicht de notaris enerzijds de hem bij of krachtens de wet opgedragen werkzaamheden of door een partij verlangde werkzaamheden te verrichten, maar schrijft hem anderzijds voor in bepaalde gevallen zijn dienst te weigeren. Weigert hij dienst, dan staat het radarwerk stil: de rechtshandeling komt (vooralsnog) niet tot stand. De notaris wordt in de uitoefening van zijn beroep begrensd door het civiele aansprakelijkheidsrecht en het tuchtrecht, ieder met een andere invalshoek. Dat laatste brengt mee dat de grenzen niet altijd langs gelijke lijnen worden getrokken. Mede daardoor wordt de notariële deontologie door menig notaris ervaren als een mijnenveld. Dit preadvies is een poging het mijnenveld in kaart te brengen, de notaris te begeleiden op zijn tocht door dat veld en wil soms tevens een aanzet zijn om een aantal mijnen op te ruimen.

Mr. G.J.C. Lekkerkerker schetst een beeld van veranderingen in de maatschappij en de plaats van de notaris in die maatschappij. Deze veranderingen beïnvloeden zowel de uitoefening van het beroep als de invulling van het ondernemerschap van de notaris. De auteur pleit in het licht van deze veranderingen voor de definitie van een aantal kernwaarden aan de hand waarvan de grenzen opnieuw kunnen worden getrokken.

Na deze algemene verkenning volgen praktische toespitsingen op de drie kerngebieden van het notariaat: mr. C.G. Breedveld-de Voogd ontrafelt de rol van de notaris in het onroerendgoedrecht, prof. mr. W.D. Kolkman laat zijn licht schijnen over verschillende deontologische dilemma’s die spelen in het erfrecht en mr. V.A.E.M. Meijers tekent de contouren van de goede notaris in het ondernemingsrecht.

Het preadvies wordt ingeleid door prof. mr. N.C. van Oostrom-Streep.