De tijd van voor de Eerste Wereldoorlog heeft de naam een gouden, onbezorgde periode te zijn geweest, de Belle Epoque.

In De trotse toren laat de historicus Barbara Tuchman de werkelijke aard zien van een periode, die met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog voorgoed werd weggevaagd. Vele figuren en groeperingen uit de westerse wereld, die dit tijdperk tot een historisch monument hebben gemaakt, passeren hier de revue: de Franse socialist Jean Jaurès, die vurig hoopt, dat alle arbeiders zich eensgezind tegen de dreigende oorlog zullen verzetten en op 31 juli 1914 om zijn pacifistische doelstellingen wordt vermoord; de anarchist Kropotkin, voor wie de catastrofe van een oorlog de enige mogelijkheid tot een maatschappelijke omwenteling betekent; de joodse kapitein Dreyfus, wiens proces tot felle debatten in de publike opinie leidt en zo de politieke tegenstellingen in Frankrijk aanscherpt; de Britse aristocratie, wier belangrijkste bezigheid het koesteren van hun bevooorrechte positie is.

Zo ontstaat in De trotse toren een machtig fresco van een tijdperk, dat al overheerst wordt door de schaduw van de dood en dat, gescheiden door twee wereldoorlogen, definitief achter ons ligt.