Annabelle (pseudoniem) was amper zestien toen ze het liefdeloze leven bij haar ouders in een Oost-Vlaams dorpje ontvluchtte. Uit geldnood reageerde ze op een advertentie voor fotomodellen. Het bleek een valstrik te zijn om prostituees te rekruteren. Hoewel zij minderjarig was, belandde Annabelle in de florerende prostitutiewereld van Brussel. Ledere denkbare seksuele perversiteit moest ze onder-gaan. Mannen uit alle lagen van de bevolking kwamen over de vloer, arbeiders en bedienden, maar ook miljonairs, topmanagers en zelfs ministers. Annabelle moest haar zuurverdiende geld bijna allemaal afstaan aan haar pooiers. Vluchten kon niet, want pooiers regeren ,met geweld. Andere meisjes warden vermoord teruggevonden.
Meer dan twintig jaar en een aantal abortussen later wist Annabelle toch de dans te ontspringen. Maar zelfs nu, jaren later, voelt ze zich nog steeds zo misbruikt, vernederd en vuil dat ze een hartgrondige afkeer van mannen heefl. ‘Ze noemen ons meisjes van plezier, maar eigenlijk is het een triest beroep. De hel die ik moest doorstaan, heeft mij getekend voor de rest van mijn leven.’
Met haar onthullende en aangrijpende getuigenis wil Annabelle meisjes en ook hun ouders waarschuwen voor de levensgevaarlijke wereld van de prostitutie.