Een vergeten held

George Maduro was aan het eind van de jaren dertig een Bekende Nederlander. Hij was de jonge, knappe zoon van een gefortuneerde Joodse familie uit Curaçao en hij had in alle kranten gestaan met een studentikoze stunt om de eer van zijn familie te redden. De bezettingstijd maakte een einde aan zijn zorgeloze leven. Op de eerste oorlogsdag onderscheidde hij zich door leiding te geven aan de moedige herovering van Villa Dorrepaal, waardoor de Duitse opmars in Nederland was vertraagd. Dat wapenfeit kreeg grote bekendheid, waardoor ook de bezetter wist wie hij was.

George werd actief in het verzet, werd twee maal gearresteerd en ook weer vrijgelaten na zware maanden in het Oranjehotel, maar uiteindelijk belandde hij door verraad in een Duitse gevangenis en daarna in Dachau, waar hij vlak voor de bevrijding aan vlektyfus overleed, achtentwintig jaar oud.

Ter nagedachtenis aan hun enige zoon stelden zijn ouders het startkapitaal beschikbaar voor de bouw van Madurodam.

Kathleen Brandt-Carey is geboren en getogen in New Hampshire, in de Verenigde Staten. Na haar huwelijk met een Nederlander in 1980 woont ze in de kop van Noord-Holland. Zij schreef vele boeken voor Nederlandse scholieren. Haar aangetrouwde tante Vivienne is een Maduro en een volle nicht van George. Zij inspireerde Kathleen tot het schrijven van deze biografie. Kathleen Brandt-Carey beschrijft George Maduro’s korte maar intensieve leven met veel gevoel voor sfeer en detail: het exotische bestaan in Curaçao, zijn bitterzoete grote liefde, bezet Nederland en het verzet. De 'Maduro' achter Madurodam blijkt een complexe, beminnelijke en inspirerende jongeman te zijn, voor wie idealen belangrijker waren dan veiligheid en die zelfs onder de meest barre omstandigheden de moed niet verloor.