Nikâh; din ve haysiyeti korumaya yarayan, fâsıklık ve taşkınlığı önleyen bir vesiledir. Bu sebeple, bir kısım âlimler, onu ibâdet maksadıyla evlenmemekten üstün görmüşlerdir. Diğer bir kısım âlimler, onun faydalarını kabul etmekle birlikte, şiddetli iştiyak duymayanlar için evlenmeyip ibâdet etmeyi tercih etmişlerdir.

Üçüncü bir kısım ise, din ve ahlâk bozulduğu, evlâd yetiştirmenin zorlaştığı ve kazançların helâl olmaktan çıktığı dönemlerde nikâhın dinî açıdan bir değer taşımadığını söylemişlerdir.

Şimdi, bu farklı görüşleri teyid eden nassları ve diğer delilleri görelim.

ALLAH Teâlâ şöyle buyurmuştur: “Bekârlarınızı evlendirin...” (Nur, 32) Bu âyet, emir içermektedir. Emir ise farziyet veya fazilet ifade eder. Peygamberlere yaptığı iyilikleri anlatırken de şöyle buyurmuştur: “Senden önce de peygamberler gönderdik ve onlara da eşler ve çocuklar verdik.” (Ra’d, 38) Müminlerin sâlih eş ve evlad istediklerini belirterek de şöyle buyurmuştur: “Onlar, ‘RABBİMİZ! Bize gözlerimizi aydınlatan eşler ve zürriyetler ver.’ diye duâ ederler.” (Furkan, 74)

ALLAH Rasûlü (sa) da şunları söylemiştir: “Nikâh benim sünnetimdir. Benim sünnetimden yüz çeviren benden de yüz çevirmiş olur.” (Müttefekun aleyh)

“Nikâh benim sünnetimdir. Beni beğenen benim sünnetime uysun.” (Beyhakî)

“Ev geçindirebilen evlensin; çünkü evlilik gözü dışardan çeker, namusu korur. Bunu yapamayan da az yiyip oruç tutsun; çünkü az yemek ve oruç tutmak şehveti kırar.” (Müttefekun aleyh)

“Dindarlık ve sorumluluk duygusunu beğendiğiniz bir kimse kızınıza talip olduğu zaman onu evlendirin.” (Tirmizî)

“Evlenen, bununla dininin yarısını koruma altına almış olur; diğer yarısını da takva ile korusun.” (Taberânî, Hâkim)

“İnsan ölünce kapanan hayır defteri ancak üç şeye açıktır. Bu şeylerden birisi, sâlih evladın duasıdır.” (Müslim)

Bu geçen âyet ve hadisler, nikâhın faziletini (bekârlıktan üstün oluşunu) bildirmekte, açıkça veya zımnen onu emir ve teşvik etmektedirler.