August Macke (Meschede, 3 januari 1887 – nabij Perthes-lès-Hurlus (Champagne), 26 september 1914) was een Duits kunstschilder, wiens werk behoort tot het Duits expressionisme.
August Macke werd in 1887 in Meschede in Sauerland geboren. In zijn kinderjaren woonde Macke in Keulen en in Bonn. Van 1904 tot 1906 studeerde Macke aan de kunstacademie en aan de kunstnijverheidsschool in Düsseldorf. Hij kon er zijn draai niet vinden en in 1907/1908 ging Macke naar de schilderschool van Corinth in Berlijn. Maar de kritische houding van Corinth botste met zijn opvliegende karakter en dus voelde hij zich daar al snel niet meer thuis.[1]
Pas na in aanraking te zijn geweest met het impressionisme begon Macke een eigen stijl te ontwikkelen. Een grote steun voor Macke is altijd Bernhard Koehler geweest. De oom van zijn latere vrouw, een fabrikant in Berlijn, steunde de nieuwe generatie kunstenaars met aankopen. Koehler bezat al werken van Manet, Courbet, Cézanne en Van Gogh, en gaf Macke de mogelijkheid om in 1907 naar Parijs te reizen.

Mädchen unter Bäumen, 1914.
Met name de werken van Manet inspireerden hem, de vormen en de kleuren waren het belangrijkst. Dat zijn ook de elementen die Macke steeds meer zijn gaan interesseren. Maar ook voor de andere Franse stromingen zou Macke open blijven staan. In zijn werk zijn duidelijk invloeden aan te wijzen van het fauvisme, van het kubisme en van het orfisme. In 1908 gaat Macke weer naar Parijs, ditmaal samen met Koehler.
In 1909 trouwt Macke met Elisabeth Gerhardt, ze gaan op huwelijksreis naar Parijs, waarna ze aan de Tegernsee gaan wonen.
In 1910 reist Macke naar München, waar hij contact legt met Franz Marc, met wie hij een vriendschap voor het leven sluit. De wederzijdse invloeden zijn bijvoorbeeld goed af te lezen aan het streven naar harmonie dat de werken van beide kunstenaars kenmerkt. Via Franz Marc komt Macke in contact met de andere leden van Der Blaue Reiter, zoals Wassily Kandinsky en wordt ook lid van Der Blaue Reiter.
August Macke verhuist in 1910 terug naar Bonn. Hij houdt wel contact met de kunstenaars uit München, maar houdt ook afstand, zoals uit zijn correspondentie met Marc blijkt.