Moordenaar
Volksvertegenwoordiger Bernard Wesphael is kapot van verdriet en van slag
door de plotse dood van zÿn echtgenote Véronique Pirotton in de kamer die hij
samen met haar betrok in een hotel in Oostende, wanneer hij wordt beschuldigd van moord metvoorbedachten rade. Het is 31 oktober 2013, 23.05 uur.

« Moordenaar » ! Het woord verplettert en verlamt hem. Nog diezelfde avond
wordt hij opgesloten, hij is zo ontredderd dat hij vergeet te zeggen dat hij parlementslid is. Als rechtvaardiging voor zijn opsluiting roept het parket een 'betrapping op heterdaad' in, maar die is in strijd met de wettelijke bepalingen
en er zijn geen feitelijke bewijzen voor. De media bijten zieh meteen vast en treden het vermoeden van onschuld met voeten, de verdachte wordt sociaal geruineerd. Maar het ergste moet nog komen: tijdens het politieonderzoek krijgt Bernard Wesphael het geheime dubbelleven van zijn echtgenote te hören. Een mokerslag, maar nog niet de zwaarste. Die krijgt hij van de duistere figuren die zieh in de buurt van Véronique Pirotton ophouden en misbruik van haar maken. Een van hen steekt bewijzen in elkaar die het parlementslid schuldig moeten laten lijken. Maar ook in het onderzoek stapelen de grove wetenschappelijke fouten, vergeten expertises, slechte vertalingen, ontbrekende stukken, lekken van het strafdossier naar de pers... zieh op. En tien maanden lang wordt de voorlopige hechtenis verlengd zonder redelijke rechtvaardiging. Uiteindelijk blijkt het strafdossier zo onvolledig, dat het proces uitgesteld wordt.

Dit is het verhaal van een man die erin is geluisd en alles is kwijtgeraakt: vrijheid, werk, spaargeld, huis, gezin, echtgenote, reputatie, carrière. Alles, behalve een groot aantal vrienden, onder wie Jean Thiel, die het voorwoord schreef, en Jan Nolf, Brugs oud-magistraat, scherpzinnig commentator bij de werking van het gerecht en invloedrijk columnist. Hij neemt het in de media op voor Bernard Wesphael en schreef het nawoord bij dit boek.

Dit is een verhaal dat ieder van ons kan overkomen. leder van ons kan door pech verstrikt raken in de rigide räderen van een gerecht dat te weinig financiële middelen krijgt; in de klauwen van de gewetenloze media die alle eergevoel kwijt zijn; in de handen van verdorven mensen die zieh verschuilen achter de verjaring.

Dit is vooral het verhaal van een man die nog veel meer te verteilen heeft en die, ook al is hij gebroken, zijn eigen zaak wil gebruiken om een diepgaand debat op te starten over de disfuncties binnen het gerechtelijke apparaat en
de rechtsstaat.