Tussen 1942 en 1944 werden 25.000 Joden en 350 Roma en Sinti vanuit de Mechelse Dossinkazerne gedeporteerd. Net zoals Drancy en Westerbork was dit verzamelkamp een essentieel onderdeel van de Shoah. Nochtans is de geschiedenis van deze wachtkamer van de dood nauwelijks bekend.

Voor het eerst is de geschiedenis van dit verzamelkamp het onderwerp van een grondige wetenschappelijke studie. De nadruk wordt gelegd op de genocidaire functie en op de verplichte deelname van de gedetineerden aan hun eigen uitroeiing.

De organisatie van het kamp en zijn hiërarchie worden bestudeerd aan de hand van de verhoudingen en het gedrag van de SS-ers, hun helpers en hun slachtoffers.