Lines may divide us, but hope will unite us. . Nine-year-old Bruno knows nothing of the Final Solution and the Holocaust. He is oblivious to the appalling cruelties being inflicted on the people of Europe by his country. All he knows is that he has been moved from a comfortable home in Berlin to a house in a desolate area where there is nothing to do and no one to play with. Until he meets Shmuel, a boy who lives a strange parallel existence on the other side of the adjoining wire fence and who, like the other people there, wears a uniform of striped pyjamas. Brunos friendship with Shmuel will take him from innocence to revelation. And in exploring what he is unwittingly a part of, he will inevitably become subsumed by the terrible process. Onderstaande tekst is vertaald vanuit de originele taalGrenzen mogen ons dan opdelen, maar hoop verbindt ons. . . De negenjarige Bruno weet niets van de Endlösung of de Holocaust. Hij ziet niets van de vreselijke misdaden die zijn land de rest van Europa aandoet. Het enige dat hij weet, is dat hij moet verhuizen van een fijn huis in Berlijn naar een afgelegen plek waar niks te doen is en niemand om mee te spelen. Totdat hij Shmuel leert kennen, een jongen die een vreemd parallel leven leidt aan de andere kant van het hek en die, net zoals de andere mensen daar, een gestreepte pyjama draagt. Brunos vriendschap met Shmuel leidt hem van onschuld naar ontdekking. En tijdens zijn zoektocht naar waar hij onwetend deel van uitmaakt, raakt hij onvermijdelijk in de ban van het verschrikkelijke proces.