Een naamloze jonge vrouw ontwaakt in een slapende vulkaan, zonder besef van wie ze is en hoe ze daar terecht is gekomen. Vervloekt door de demon Karrakaz gaat ze op zoek naar haar Zieljade, in een wrede, door mannen gedomineerde wereld. Algauw ontdekt ze dat ze de laatste overlevende is van het Verloren Ras en beschikt over bijzondere krachten. Daardoor wordt ze vereerd als genezeres en opgestane godin. Maar toch zal ze zich aan haar demonen moeten ontworstelen om waarlijk zichzelf te kunnen zijn...

Toen Het Geboortegraf in 1975 verscheen — de auteur was pas 27 — sloeg het boek in als een bom. Dit was donkere fantasy, een orgie van heroïek, hartstocht en sensualiteit, met een absoluut geloofwaardige heldin, die, moedig én kwetsbaar, tussen de ruïnes van een dode beschaving op zoek gaat naar haar identiteit, en dat alles elegant en zeer barok beschreven. Dit meesterwerk van de heroic fantasy vestigde een nieuwe norm voor het genre. En terecht: ook nu nog hebben het verhaal van de zoektocht van een jonge vrouw naar haar ware zelf en de poëtische schrijfstijl van Tanith Lee niets aan kracht ingeboet.

Het Geboortegraf vormt samen met Schaduwvuur en De Witte Heks de klassieke gelijknamige Geboortegraf trilogie.