Latijnse koortsen. De revolutie brengt de Nieuwe Tijd; mannen marcheren haastig door de brede straten, en lichamen worden door bovenramen geduwd. Op zondag mogen de garnizoenssoldaten en de ateliermeisjes de Hal betreden. Er wordt daarbinnen indringend en in salvo’s van zinnen gesproken door voorganger Ekerel; vervolgens klinkt dan felle zang, als lekkende vlammen, en daarna zijn er uitroepen en extatische kreten waarvan de duiding minder makkelijk is, hoevelen ook hun oren drukken tegen de ijzige deuren en vensters van de Hal der Harmonie. Ik heb zo mijn vermoedens, maar wie luistert naar een hoer?

Een nieuw exotisch verhaal van de schrijver die wel “de Nederlandse Lafferty” wordt genoemd.