Regressietherapie is gebaseerd op twee stralend eenvoudige gedachten. Die in de praktijk nog blijken te werken ook. De eerste gedachte is dat niets uit de lucht komt vallen. Elk probleem is ergens begonnen. Als we er achter komen waar, kunnen we er iets aan doen. Omdat onze huidige situatie meestal anders is dan toen, en we nu ouder en ervarener zijn, schept de herbeleving van de oorspronkelijke situatie tegelijk begrip en afstand. Vooral als we daarbij geholpen worden door een verstandige therapeut. De tweede gedachte is dat de tijd niet alle wonden heelt - vooral geen wonden die we steeds open krabben. Als we begrijpen hoe we dat doen en vooral waardoor en waarom, kunnen we onszelf soms voor het hoofd slaan. En kunnen we iets aan de wond gaan doen. Een enkele keer is de herbeleving van het begin van het probleem al voldoende. Andere keren ontdekken we dat het begin nogal onbenullig is. Dan gaat het meer om het doorbreken van een patroon, een vicieuze cirkel, een overlevingsmechanisme. Dan gaat het minder om het begin en meer om hoe we het patroon in stand houden. Maar ook dan helpt het te beseffen hoe uit een klein begin een groot probleem kan groeien. Een ezel stoot zich in ‘t gemeen niet twee maal aan dezelfde steen. Maar dan moeten we die steen wel in de smiezen krijgen - en ook hoe en waarom we ons zijn blijven stoten. Elke genezing begint met de feiten zien en begrijpen. Een enkele keer is dat voldoende. En altijd is het een goed begin.