Wat Rembrandtvoor de Hollanders betekent, is Rubens voor de Vlamingen. Maar anders dan Rembrandt leidde Petrus Paulus Rubens een veelbewogen leven. Na zijn leertijd in Antwerpen reisde hij in 1601 naar Italië, waar hij acht jaar lang de officiële schilder was van de hertog van Mantua. Voor zijn terugkeer naar Antwerpen in 1608 had hij geen gelukkiger tijdstip kunnen kiezen. De Tachtigjarige oorlog werd onderbroken door het Twaalfjarig Bestand. De havenstad Antwerpen kon opnieuw tot bloei komen. In de Zuidelijke Nederlanden wilde de roomskatholieke kerk zich glorierijker dan ooit herstellen. Het door de Spaans Furie geplunderde Vlaanderen moest vele verdwenen kerkelijke kunstschatten vervangen. Rubens greep deze kans met beide handen aan. Hij werd officieel Antwerps stadsschilder en in zijn atelier kwam hij tot een overweldigende produktie. Hij werd de gunsteling van de landvoogdes Isabella, die hem sinds 1623 belastte met verschillende vertrouwelijke diplomatieke opdrachten. En zo werd Rubens niet alleen de schepper van de Vlaamse Barok, maar ook een voornaam diplomaat. Hij had een enorme invloed op andere schilders, met wie hij veelvuldig samenwerkte. Dit boek bevat alle werken uit de eerste helft van Rubens' leven.