Na gedumpt te zijn door mijn nu ex-vriend Elec, was het laatste wat ik nodig had een buurman die sprekend op mijn ex leek. Damien was de 2.0-versie van Elec. Na een aantal ‘incidentjes’ had ik hem inmiddels tot de ‘Kwaaie Kunstenaar’ gedoopt. En hij was niet alleen… Zijn twee enorme honden hielden me nachtenlang wakker met hun geblaf.
Damien wilde niets met me te maken hebben. Althans dat dacht ik. Tot ik hem op een avond hoorde lachen door een gat dat blijkbaar in de muur tussen onze appartementen zat. Wat bleek? Hij had al mijn telefoongesprekken met mijn therapeut afgeluisterd. De sexy kunstenaar naast me wist van al mijn onzekerheden en geheimen.
We raakten aan de praat en hij gaf me advies om over mijn ex heen te komen. We werden goede vrienden, en meer zou het nooit worden, zo benadrukte Damien. Het probleem was dat ik al keihard voor hem was gevallen. En hoe meer hij me wegduwde, hoe zekerder ik werd van het feit dat hij hetzelfde voelde voor mij… Zijn hart loog niet. En hoewel mijn eigen hart was gebroken door Elec, klopte het weer en zelfs nog veel sterker voor Damien.
Ik hoopte alleen dat Damien niet de doodsteek zou zijn en mijn hart voor altijd onherstelbaar zou beschadigen.

‘Elec? Welke Elec? Dit boek was mijn eigen stukje hemel’
Wrapped up in Reading Book Blog