Als je naaste dementie heeft, is het een hele kunst om overeind te blijven. Er komen emoties voorbij die niet eerder voelbaar of zichtbaar waren, bij je dierbare en bij jezelf. Ook als je in je werk te maken hebt met dementie, wordt er veel van je gevraagd.

Anna Maria van den Berg vertelt in een persoonlijk verhaal over ervaringen, verbinding, contact, mens-zijn en mens blijven. Zij heeft meer dan 36 gedichten, gesprekken en verhalen geschreven. Ook heeft ze abstracte collages gemaakt.

Toen de dementie bij mijn moeder verergerde, heb ik de betekenis ervan ontdekt. Ik volgde de weg van het hart en de liefde, toen mijn hoofd het niet meer begrijpen kon. Mijn moeder ont-wikkelde zich, maar ik ook.

De schoonheid van dementie ervaren, is voor mij heel veel. Het is je laten raken door ontroerende momenten en bijzondere gesprekken, maar het is ook het erkennen, dragen en stilstaan bij de zware emotionele gebeurtenissen. Kijk je door de buitenkant heen naar de mens die er nog steeds is, dan kun je elkaar echt ontmoeten.

Mijn wens is dat mijn verhaal en dit boek troost en houvast bieden, kracht en zin geven. Dementie is een ziekte, waarbij je de ander, maar ook jezelf ten diepste leert kennen.

Lezers vertellen:

“Je hebt me geraakt met je prachtige woorden. Het is zo mooi verwoord, met zoveel gevoel en details!”
Jacqueline

“Een prachtig boekje dat een groot publiek verdient. Open, eerlijk, soms emotioneel, erg mooi en treffend verwoord. Dit weekend gelijk uitgelezen.”
Roland

“In één adem uitgelezen … Adembenemend mooi verwoord vanuit jouw hart in het mijne. Dankjewel voor het prachtige boek en de bijzonder mooie collages!”
Marga