Toen vroeger op de basisschool vriendschapsboekjes rondgingen schreef ik bij de vraag wat wil je later worden altijd op dat ik mama wilde worden. Het was en is mijn grote wens en ik ben dit daarom al tien jaar aan het plannen. Voor zover ik dit kan plannen, want hoewel ik al een jaar getrouwd ben met mijn jeugdliefde is het nog steeds niet gelukt om mijn langgekoesterde droom in vervulling te laten gaan.

Het ligt niet aan mij, want dat hebben we laten onderzoeken. Mijn man heeft traag zaad en daardoor is de kans dat wij samen op natuurlijke wijze een kind verwekken nihil. Mijn man wil afwachten en denkt dat het vanzelf wel zal lukken als het onze tijd is.

Mijn geduld is echter op.

Ik neem een drastisch besluit om de natuur een handje te helpen, in de hoop dat ik krijg wat ik zo graag wil. Ik heb alles onder controle, want mijn plan is waterdicht... totdat ik hem tegenkom en ik plots niet meer zo zeker ben van wat ik eigenlijk wil.