Een stukje fietsen

Ik was altijd al de beheerder van alle elektronica in huis. De meiden
vergaten ook steeds om hun telefoon op te laden. Voor ik naar bed ging pakte ik alle
rondslingerende telefoons en legde ze keurig aan een stekker. ’s Ochtends waren ze
allemaal opgeladen. Maar bij haar lette ik er nu extra op. Ik wilde het risico niet
lopen dat ze met een bijna leeg toestel het huis verliet. En als ze het huis dreigde te
verlaten zonder mobiel, dan liep ik snel achter haar aan en maakte er een terloopse
opmerking over. Zo van ‘oh, hé, schat, vergeet je mobiel niet!’ Of ik schoof hem zonder
dat ze het merkte in haar rugzak.