‘Ga je mee?’ roept de jongen boven het lawaai van de busmotor uit. ‘Naar de beste plek van Indonesië. Nee, ter wereld! Alles wat je maar wilt, is daar te doen. En alles wat je wilt hebben, is daar te krijgen.’

Antropoloog Roanne van Voorst besluit de jongen te volgen, en komt terecht in een van de armste sloppenwijken van Jakarta. Ze blijft er meer dan een jaar, in een huis gemaakt van hout en asbest. Steeds beter leert ze haar buren en hun leefsituatie kennen: de extreme armoede, de dreiging van ontruimingen omdat de wijk illegaal is, en vooral: het hoofd te bieden aan de regelmatige overstromingen van de sterk vervuilde rivier. Op al die problemen hebben de sloppenwijkbewoners efficiënte, veelal verrassende, en vaak uiterst creatieve oplossingen bedacht, die ze hun nieuwe ‘adoptiekind’ geduldig aanleren. Op een informatieve, humoristische en persoonlijke manier geeft Roanne van Voorst een origineel inzicht in het harde, maar veerkrachtige bestaan van de sloppenbewoners.