Een vreemde tuin lag stil in den maneschijn. Maar de maan was er niet. De schijn hing over de bloemen, die geurden. Groote bloemen op lange stengels recht op. Trotsch pronkend gloeiden de wijde kelken in het licht. En die eene—die groote witte—dat was zij....!
Zóó was de droom, die sterk als een herinnering lag in haar denken.
Zóó was de droom van haar jeugd, de zalige droom, de troost, de geheime [Pg 14]heerlijkheid van haar jong leven.
De droom....? Was 't dan een droom geweest....? O! zij rook de geur nog, zij voelde de koele nachtlucht, zij hoorde de stilte!
O! die tuin! Waarom was ze er niet meer? Wat ruwe ruk had haar afgeknakt van den sappig-glanzenden stengel?.....
(Ontleend aan hoofdstuk I)

Herman Robbers (1868 – 1937) was een Nederlands romanschrijver, dichter en tijdschriftredacteur.