Het carnaval der burgers

Ter Braak: 'In "Het Carnaval der Burgers" wordt een levensbeschouwing geformuleerd, die haar uitgangspunt heeft in de termen "burger", "dichter" en "carnaval". Met deze termen worden niet de gewone begripsinhouden, maar resp. de these der verstarring, de antithese der verbeelding en de synthese van het leven bedoeld. Achtereenvolgens wordt deze beteekenisverruiming beproefd in het gebied der kinderen, der minnaars, der geloovigen, der gemeenschapsmenschen en der kunstenaars, om aldus in het laatste hoofdstuk ("Carnavalsmoraal") te kunnen geraken tot de erkenning, dat alle benaming wijst naar het naamlooze, dat alle onderscheiding slechts waarde heeft als het symbool van het onoplosbare, onbegrensde Éene.' Het Carnaval der burgers heeft de vorm van een allegorie, waarin Ter Braak via het geplaveide pad van de verstening, de uniforme bestrating waarin het menselijk bestaan besloten ligt, de terugweg naar het leven probeerde te vinden.