Vermoedelijk zullen de meesten mijner lezers het zich niet meer herinneren, dat ik hen, nu omstreeks zeven jaren geleden,1 in het hart van Arkadië, in het dorp Andritzena, heb achter gelaten. Nu, het is inderdaad mijne schuld niet dat onze reistocht gedurende zoo langen tijd werd gestaakt; en het is ook een geluk, dat mijne lezers op hun gemak, in hun eigen huis, het hervatten van de reis hebben kunnen afwachten. Hadden zij dien tijd werkelijk moeten doorbrengen in het huis van Alkibiades Koutzavas, onzen gastheer, en zich daar moeten voeden met de ranzige olie, de bittere olijven en den zuren wijn van het land:—ik vrees dat zij voor altijd genoeg zouden hebben gekregen van het oude, het tegenwoordige en het toekomende Griekenland.

Ik hoop dan ook dat mijne lezers gezind zullen zijn om onzen tocht door den Peloponnesos te voleindigen, waarna wij nog aan enkele eilanden een bezoek zullen brengen.