Trois contes (Drie vertellingen) (1877) is een boek met drie vrij korte verhalen van Gustave Flaubert, een Franse schrijver die tot het realisme wordt gerekend. Na het grote succes van zijn boek 'Madame Bovary' (1857) volgden er vele tegenslagen in de carrière van Flaubert. Na de mislukking van weer een project schreef hij 'Trois Contes'.

In tegenstelling tot zijn vorige werken kenmerkten de verhalen in het boek zich door hun bondigheid. De korte vertellingen vatten het meesterschap van de schrijver samen, ze vormen het hoogtepunt van zijn schrijfstijl. Typerend zijn de vermenging van drie soorten focalisatie, drie soorten discours en werkwoordstijden. Hierdoor wisselen actie en beschrijving zich subtiel af en weet de lezer nooit precies wie wat denkt of vertelt.