Verwondering is altijd een basisgevoel geweest voor mij. Verwonderd keek ik als kind rond in een stad, waar de aarde bedekt was met tegels en hier en daar een uitsparing waarin planten toegestaan waren. Verwonderd hoorde ik in de kerken spreken over een Blijde Boodschap, waar sombere in het zwart geklede mensen naar luisterden. Verwonderd proefde ik van de natuur buiten de stad, waar vogels zongen en bomen bloeiden in een uitzinnige extase.

Verwonderd leerde ik dat hersens, logica en denken veel belangrijker waren dan voelen, proeven en fantasie.

Natuurlijk ging ik in protest.

Natuurlijk ging ik de wilde wijde wereld in om zelf te ervaren en niet voort te borduren op papieren waarheden.

Overal werden verhalen verteld, sagen, legenden, geschiedenissen.

Verwonderd absorbeerde ik

deze schetsen van leve

Veel verhalen voedden mijn verwondering en dorst naar een dieper inzicht.

En beetjes bleven hangen.

Stukjes Meester met de Soefie draai op het einde werden bewaard.

Nu geef ik ze door.

Op mijn manier.